Shuĭ shuĭ

Nou hier is weer een update hoor. Inmiddels is het maandagavond en kom ik net terug van mijn eerste echte college: Chinees. Tijdens het kiezen van de vakken dacht ik slim te zijn door voor een Chinese lerares te kiezen, want naar mijn idee zijn de vrouwen hier wat minder streng. Nou waar ik niet over na had gedacht was dat iemand misschien wel minder streng kon zijn, maar er tegelijkertijd wel met een sneltreinvaart doorheen kon gaan. Dit heeft er toe geleid dat ik er na 2,5uur echt de ballen van snapte en weer terug bij het begin was: Nĭhăo (你好), shuĭ (水), en Xièxiè (谢谢). Gelukkig heb ik mij hiermee de afgelopen dagen ook prima kunnen redden, dus ik houd het nog wel even vol tot de volgende Chinese les woensdagavond.

Verder heb ik de afgelopen weken niet stil gezeten. Samen met de andere internationals zijn we er elke dag op uitgetrokken. Zo hebben ik echt een geweldige expositie gezien in het Urban Planning Exhibition Centre. Hier stond echt een super mooie en grote maquette van Shanghai binnen de “elevated road” (de A10 van Amsterdam kan je hiermee vergelijken). Echt ik heb hier meer dan een uur naar lopen staren, waardoor er niet genoeg tijd was voor de rest van het museum. Ook werd hier veel aandacht besteed aan het masterplan 2017-2035 van Shanghai wat 2 maanden geleden bekend is gemaakt. Hier werd maar weer eens goed duidelijk hoe moeilijk de opgave gaat zijn om de groei te beperken tot 25miljoen inwoners in 2035. Dit lijkt misschien heel veel, maar je moet je even realiseren dat Shanghai er momenteel al 24,3miljoen heeft en er dus nog maar 700.000 inwoners bij kunnen. Gaat dus echt nooit lukken, maar gelukkig zijn ze hier lekker ambitieus.

Ook ben ik naar het Shanghai Museum, meerdere (historische) parken, en de Shanghai Zoo geweest. Hier kwam ik oog in oog te staan met een super schattige reuzenpanda, die wel verdacht veel eigenschappen van mij bezat: lekker onderuitgezakt luieren en ondertussen eten. Dat is trouwens ook wat ik hier non-stop doe. Alle maaltijden worden uitgeprobeerd, en na 2 dagen had ik eten met stokjes al onder de knie. Jaja, echte goals. Wist je trouwens dat het eten hier op de campus nog minder dan een euro kost?? Ja ook het avondeten! En sinds wat wij avondeten noemen hier ook gewoon als lunch en ontbijt wordt gegeten, leef ik een nogal goedkoop leven =). De mensen hier kunnen trouwens echt vreten, en ze zijn gewoon niet bij te houden (ja dat zegt dit prullenbakje/afvoerbakje).

Het leven hier wordt trouwens ook goedkoper met de dag. Ik zit namelijk inmiddels in een groepschat waarin elke dag wordt gepost waar we heen kunnen om gratis te feesten en zuipen. Ja geen grappen, elke dag van de week kunnen we bij meer dan 10 clubs terecht (soms brengen ze je zelfs per bus) en wordt alles verzorgd. Eerst vonden we het maar sketchy, maar inmiddels weten we dat we dit privilege hebben omdat we internationals zijn. Eigenlijk wel slecht, maar ook gewoon handig. Al deze informatie wordt trouwens via WeChat verspreid. WeChat moet je eigenlijk zien als een Whatsapp 2.0; het kan hetzelfde en zelfs meer. Iedereen gebruikt het dan ook voor alles. Zelfs het International Office van mijn faculteit (CAUP) gebruikt dit om alles maar dan ook alles te communiceren met de nieuwkomers. Moet je je aanmelden voor vakken? WeChat. Heb je informatie nodig over waar zich een bepaald gebouw bevindt? WeChat. Is het niet duidelijk hoe laat college begint? Je raad het al; WeChat. De eerste paar dagen had ik dit nog niet, en ik kan je vertellen dat ik mij zeer afgesloten van het sociale leven voelde. Whatsapp, FB, Instagram, Snapchat, en alle Google services worden hier namelijk geblokkeerd en ik had nog geen goed werkende VPN aangeschaft.. Ach en tot zo ver mijn geweldige voorbereiding op China. Hier heb ik trouwens ook nog wel een anekdote over: de eerste nacht sliep ik namelijk in een hostel waar ik dacht dat de wifi het niet deed. Nouja dat dacht ik dan nadat ik 2uur lang had geprobeerd om verbinding te krijgen (om zo alle bezorgde mensen thuis te kunnen vertellen dat ik veilig was aangekomen). Achteraf bleek dat ik mijn verbinding aan het testen was door te gaan naar mijn gmail, Google translate, en tijdens een wanhoopspoging ook Whatsapp. Maar ik wist toen dus nog niet dat de Google services ook niet beschikbaar waren in China. Nou toen ik ’s avonds mijn beklaag deed bij wat kamergenoten, werd ik dan ook vierkant uitgelachen. Of ik mij wel had voorbereid op deze reis werd mij gevraagd, nadat ze er achter kwamen dat ik ook nog geen Chinees nummer of goed besef van de wereld hier in Azië had. Gelukkig waren ze ook zo lief om mij meteen wat apk’s te geven van gratis VPN providers waardoor ik toch nog dezelfde dag kon roepen dat de wifi het toch wel deed. Het mooie hieraan is dat ik er wel een vriendin aan over heb gehouden, waarmee ik een paar nachten terug heel gezellig de “jumping dance floor” (dit is echt hilarisch want je wordt automatisch en continu door de springende massa om je heen omhoog gelanceerd) onveilig heb gemaakt.

Misschien denk je nu na het lezen van dit hele verhaal dat ik eigenlijk gewoon op vakantie ben voor 6 maanden. En ik kan je zeggen dat het tot nu toe ook gewoon echt zo aanvoelt. Afgelopen week had namelijk de eerste collegeweek moeten zijn, maar na een introductie van 10min bij het ene vak en een leraar die niet op kwam dagen bij het andere vak zat mijn week er al weer op. Zeer intensief hoor… Een echte Mexicaanse “chocolate week” zoals Aranza het noemt. Des te zwaarder was trouwens de Chinese course die ik net heb gevolgd. Deze week wordt dus wel wat intenser dan vorige week; woensdag heb ik college over Landscape Plants, ’s avonds weer Chinese course, en dan gaan we donderdag op locatiebezoek ergens in Shanghai (waarheen weet ik eigenlijk niet want de lerares was onverstaanbaar en gebruikte geen microfoon..). Nu eerst maar eens morgenochtend een Chinese bankrekening openen, want dan kan ik eindelijk met WeChat in de winkels en in het OV gaan betalen – en hoef ik geen belachelijk hoge bedragen meer met mij mee te slepen. Hopelijk is er morgen, in tegenstelling tot vandaag, wel een Engelssprekende medewerker aanwezig waarvoor de wachtrij minder dan 2uur is.. Want ik moet echt nog even mijn Chinees gaan oefenen voordat ik verstaanbaar wordt.

p.s. Het is trouwens een double room geworden (zie de zeer spannende MTV Cribs aflevering tussen de video’s). Maar het is met een hele lieve Mexicaanse meid (Aranza) die echt alles prima vind. Wel is bijna de hele gang Spaanstalig, wat in het begin het mengen nogal moeilijk maakte. Maar inmiddels gaat dat helemaal prima en hebben ze door dat ik het vervelend vind als ze Spaans blijven praten terwijl ik met ze aan het dineren of praten ben.

Highlights van de week

• Spaanse les krijgen van de Latino’s waardoor ik nu eindelijk Soy bien pedo kan zeggen. En ik heb 1 tip voor je voor als je dit nu probeert te vertalen in Google translate: pedo heeft meerdere betekenissen dan alleen scheet ;). De tequila shots voor maar 10RMB hadden trouwens een grote bijdrage aan dit tafereel.
• Gevraagd worden als model voor een textielfabriek in Suzhou. Dus vanaf April hang ik misschien wel op talloze billboards verspreid over heel China (hey, a girl can dream..). Helaas ben ik wel vergeten te vragen om zijn visitekaartje, maar dankzij WeChat heb ik hem wel al een beetje kunnen stalken. Terwijl dit gebeurde dachten de anderen dat ik door hem versierd werd en hem mijn nummer gaf. En dit gebeurde allemaal net nadat ik duidelijk had verkondigd dat Chinese mannen niet helemaal mijn type zijn. Nou ik was dus meteen al mijn geloofwaardigheid verloren.
• Lekkere awkward selfies nemen in musea
• Mijzelf realiseren dat ik vijf maanden lang op een matras van nog geen 2cm moet gaan zien te overnachten (noem het gerust bivakkeren of kramperen = kamperen+creperen)