Zhè li yǒuyī běn shū bàogào

En hier is dan het beloofde vervolg; update nummer 6! Afgelopen maand heb ik best wel veel gedaan naast mijn bezoek aan Beijing, dus laat ik jullie daar eens over bij praten. Zo ben ik onder andere naar Suzhou geweest; een schattige stad dat bekent staat om de vele historische tuinen, het meer, en musea. Het is dan ook geen wonder dat bijna de gehele stad bestaat uit trekpleisters die op de UNESCO Werelderfgoedlijst staan. Natuurlijk ontbrak het hier ook niet aan pegoda’s en de grachten waarop je je in Venetië kan wanen. Voor als je ooit een keertje in de buurt bent (voor als je een dagje vrij hebt en even op en neer wilt vliegen naar China 😉) is ook zeker het Suzhou Museum een aanrader. Eerlijk gezegd heb ik hier niet heel veel van de kunst gezien, maar meer het gebouw en de binnentuin bewonderd. In de avond begaven we ons richting één van de vele meren om de zonsondergang te zien, om erachter te komen dat we beter naar een ander meer aan de andere kant van de stad hadden kunnen gaan. Dit omdat de zonsondergang nu achter de gebouwen plaatsvond in plaats van achter het meer.. Maar hierdoor hebben we wel het hoogste gebouw van Suzhou ontdekt dat de financiële poort tot Suzhou voor moet stellen. Echter leek het meer op Spongebob’s squarepants, wat ervoor zorgde dat we de befaamde toren van Pisa houdingen aannamen (en het even bij de ballen moesten grijpen..). Na wat heerlijke pizza te hebben gegeten met MES EN VORK (!!) aan het meer, besloten we maar weer eens de trein terug te pakken. En dit was eigenlijk nog best wel haasten want de laatste metro in Shanghai vanaf treinstation Shanghai Hongqiao naar Tongji University gaat al rond 22.15 (en we waren te krenterig om voor de Didi te gaan betalen). Gelukkig is het allemaal goed gekomen na als gekken door dat hele treinstation gerend te hebben.

25 April 2018 - de dag dat mijn leven hier in Shanghai een serieus tintje kreeg. Ik moest namelijk opeens keihard aan de bak (na een report een beetje te lang te hebben uitgesteld). De rest van de dagen tot aan mijn verjaardag heb ik mij dan ook noodgedwongen op moeten sluiten in mijn kamertje zonder al te veel daglicht om de deadline te kunnen halen. Jup, zoals een echte kluizenaar die alleen maar naar buiten mocht voor colleges en om snel even wat lunch en avondeten te halen. Ik besefte mij toen maar al te goed wat ik niet mis aan het studeren aan de TU/e.

Maar toen brak die stralend mooie dag aan; 4 mei 2018 – mijn verjaardag! Ook wel: Wǒ de shēngrì shì 5 yuè 4 rì. Na dus een week lang opgesloten te hebben gezeten was het report van 9000 woorden eindelijk ingeleverd, en kon ik eindelijk gaan genieten van het absurd mooie weer. Hallo +30 graden, doei snikheet stinkhol! De eerste stop deze dag was Century Park, één van de grootste parken van Shanghai en overigens ook de enige waar je entree moet betalen. Hier heb ik heerlijk genoten van een picknick in de zon met een mooi uitzicht op de “natuur” met daarachter de wolkenkrabbers. Wat vrienden hadden mij verrast met een super lekkere taart waarvan ik niet wat weet erin zat, maar het was goddelijk. Gelukkig had ik ze vaak genoeg gezegd dat ik niet houd van toetjes met chocolade omdat het te puur is en ik alleen witte chocolade lekker vind. Daardoor heb ik kunnen voorkomen dat ze de fout van hun leven maakten door aan te komen zetten met een chocolade taart. Halleluja! Na deze heerlijke bruineersessie ging ik snel door naar de Bottleopener (ook wel Shanghai World Financial Center); één van de hoogste gebouwen van Shanghai. Via via had ik namelijk gehoord dat je op je verjaardag gratis naar het observatieplatform mocht, en ik zou Anna niet zijn als ik hier niet even optimaal van ging profiteren. En ja hoor, daar stond ik dan rond zonsondergang uit te kijken op Shanghai op meer dan 550m hoogte (er waren 3 verschillende levels waarbij je in de punt van de bottleopener ook nog eens een doorzichtige vloer had; optimaal voor mensen met hoogtevrees..). Na alles uitgebreid geanalyseerd te hebben was het tijd om afscheid te nemen van dit waanzinnige uitzicht en mij richting een heerlijk Indiaas restaurant in Tianzifang te begeven. Na 15min verdwaald te zijn geweest in de vele smalle straatjes met boetiekjes, vond ik dan eindelijk ook de ingang van het restaurant. Ik was dus lekker fashionably late zoals de meesten van jullie wel gewend zijn. Een goed begin van mijn 23ste levensjaar! En het werd nog beter, want in het Indiaas restaurant vond een ware vreetpartij plaats. Die lokale vreetschuren in NL waren hier niets bij! Er was zo veel lekker eten met zulke lekkere sauzen en specerijen, echt een heerlijke traktatie na al dat Chinese voedsel. Ook was vet veel vegetarisch, en at ik zonder het te weten zelfs champignons (iets wat je mij normaal gesproken echt niet hoeft voor te schotelen)! Na onze buikjes iets te vol te hebben gegeten verplaatsen we het feestje naar club M1NT, om daar vervolgens vele dansjes te doen onder het genot van vele gratis drankjes.

Helaas voelde ik mij de dagen hierop niet heel lekker wegens omstandigheden en dus was ik weer gekluisterd aan mijn bed. Dit zorgde er ook voor dat ik de tussentoets van Chinees moest uitstellen, en pas last minute aan mijn eindpresentatie van Urban Housing Forms kon beginnen. Maar gelukkig heb ik het allemaal weer ingehaald, en was de professor van Urban Housing Forms zelfs zo blij met alle eindpresentaties dat ze ons één van haar gepubliceerde boeken gaf met daarin allerlei huisvestigingsprojecten die belangrijk zijn geweest in de afgelopen decennia. Nadat ze het boek ook nog eens even gesigneerd had (en een leuke persoonlijke tekst had geschreven) was het cadeau helemaal af. Ter afsluiting van het vak hebben we een weekje later gezellig met z’n allen Korean BBQ gegeten, man wat is dat lekker! Heb eindelijk weer een normaal stuk vlees naar binnen kunnen schuiven!

De week daarop was het tijd voor het duizendste hoogtepunt van mijn exchange semester: Disneyland Shanghai! Na nogal chagrijnig te zijn opgestaan om 5.30 (onmenselijke tijd.), om vervolgens al om 6.00 de metro te pakken, begaven wij ons 40min voor openingstijd in de massa aan hysterische Chinese fans met Mickey Mouse oren. Die oren maakte mij zo jaloers, dat ik besloot ze ook aan te schaffen; en dat kon zelfs voor 10kuai! Eenmaal binnen kwam na een paar seconden HET kasteel in zicht waardoor we allen de optimale Disneyland sfeer voelden. Anina was al 3 dagen van tevoren alleen maar hysterisch blij aan het doen omdat Disneyland dichterbij kwam, maar toen wij dit kasteel zagen werden wij ook echt intens gelukkig en vergaten we meteen ons ochtendhumeur. Gelukkig hield dit intens gelukkige gevoel de hele dag stand en beleefden we meer dan 13uur aan plezier in het park. De special effects in combinatie met de geur, bewegingen, en lichten waren geweldig. Als ik één favoriet zou moeten noemen dan was dat wel TRON. Deze attractie laat je je voelen als een echte actieheld die even op haar motor springt en naar een ander universum gaat. Ja serieus, het was een achtbaan waarin je op een soort motor zat. Niks een gewoon achtbaankarretje, een hypermoderne motor! Deze hele ervaring zorgde ervoor dat we onszelf niet konden tegenhouden en maar liefst 3x in deze attractie zijn geweest 😊.  Iets waar ik totaal geen spijt van heb, en ik zou er zo nog 3x in kunnen stappen. Deze dag was het overigens meer dan 35 graden en werd er voor het eerst dit jaar een weeralarm afgegeven. Iets wat hier betekent dat je beter binnen kan blijven en schuilen voor de zon. Tja, die memo hadden wij niet gehad. Wat resulteerde in nogal wat verbrandde Europeanen, Amerikanen, en Australiërs, én een bruine Anna. Op een gegeven moment werd het ons trouwens wel wat te heet onder de voeten, en heb ik voor het eerst in mijn leven een paraplu gebruikt tegen de zon. Ja, ik ben hier echt optimaal aan het integreren.. We besloten dan ook maar wat verkoeling in een waterattractie te zoeken. Helaas voor Sina en Katya veranderde “wat verkoeling” in doorweekt uit de boot stappen. Blij dat ik niet degene was die keihard geraakt werd door de fontein/spuit/sproeiers. We sloten de avond af met de vuurwerkshow, waarna we besloten nog even de Disney store te plunderen. Iets wat voor sommigen resulteerden in een nogal lege bankrekening.

Ook ben ik naar het EXPO 2010 gebied hier in Shanghai geweest. Het uitgebreide metronetwerk zoals ik het momenteel ken is voortgevloeid uit het bereikbaar maken van deze wereld expo in 2010. Sindsdien zijn er vele lijnen bijgebouwd, aangezien de expo Shanghai echt op de kaart heeft gezet waardoor Shanghai in de laatste jaren is uitgegroeid tot het financiële centrum van China. Dit zorgde voor een enorme urbanisatie, wat op z’n beurt weer zorgde voor een explosieve groei van de stad en de bouw van vele copy-paste gebouwen in de outskirts. Deze moesten op hun beurt ook weer bereikbaar gemakt worden, wat is bewerkstelligd met behulp van de metro en bus. Op deze manier probeerden ze ervoor te zorgen dat zij niet allemaal met de auto rond gingen rijden in Shanghai; met als doel minder congestie. Helaas is de congestie er momenteel wel en zijn ze drastischere maatregelen gaan nemen - zoals dat de even nummerplaten alleen maar op bepaalde dagen in de stad mogen rijden, en de oneven nummerplaten op de andere dagen (sommige nummerplaten mogen trouwens ook niet binnen de ring komen). Dit wordt streng gehandhaafd en wanneer je te veel strafpunten hebt wordt dit genoteerd in dat befaamde Chinese krediet stelsel; iets wat heel veel gevolgen kan hebben.

Maar om het even over deze expo te hebben; helaas is er bijna niks meer van te zien. Het Nederlandse paviljoen “Happy Street” - van onze befaamde lessen in de bachelor waar onze professor maar al te graag over opschepte omdat hij had geholpen met de constructie stabiel maken – was helaas gesloopt, net zoals bijna alle andere paviljoens. Maar China zou China niet zijn als het haar eigen paviljoen niet goed had onderhouden. Momenteel bevindt zich dan ook het China Art Museum in dit paviljoen, een echte aanrader voor als je wil ontsnappen aan de hitte of regen. Ook heb ik in het mega winkelcentrum naast het China Art Museum na 2,5 maand China kennis mogen maken met de echte Chinese hotpot; heerlijk!

Afgelopen weekend was het dan eindelijk tijd voor Nanjing. Na deze trip nogal uitgesteld te hebben, was zondag dan toch echt de dag aangebroken dat we deze voormalige hoofdstad van China gingen bezoeken. Zoals gewoonlijk met de stedenreizen hier in China moest ik opstaan op een onmenselijke tijd om vervolgens hutjemutje in een trein te zitten die ons binnen 1,5uur op locatie bracht. Daar aangekomen realiseerden we ons helaas dat het zeer mistig was en dat het uitzicht over bijvoorbeeld het meer niet zo goed was. Maar dit mocht de pret niet drukken, en via het Xuanwuhu meer/park begaven wij ons richting de stadsmuur van Nanjing – de langste stadsmuur in de wereld als ik het mij goed herinner. Na hier vele dansenden vrouwen te hebben gezien, gingen we richting de Zhongshan Scenic Area. Het gebied waarin zich bijna alle trekpleisters van Nanjing bevinden; o.a. de paarse berg (helaas was het te mistig om hierheen te kunnen), Ming Xiaoling Mausoleum, Sun Yatsen Mausoleum, en de Ming tombes. In dit gebied is het Sun Yatsen Mausoleum zeker een aanrader aangezien je na het beklimmen van de trappen bergopwaarts een zeer mooi uitzicht op de stad krijgt. Of in ons geval een zeer mooi uitzicht op wat mist en een hysterische massa aan Chinese schoolkinderen die nog nooit Europeanen hadden gezien en dus met iedereen constant op de foto wilden en knuffels wilden geven. We konden geen stap zetten voordat er een nieuw schattig kindje om een selfie vroeg. Vooral Christian had het zwaar aangezien hij hun mannelijke schoonheidsideaal is; lang, blond, en blank. Je kon de meiden en jongens dan ook niet bij hem wegslaan. Na een ware paparazzi sessie van 15min vond ik het wel welletjes en besloten we het Sun Yatsen Mausoleum zelf ook maar eens te bekijken. Helaas waren we hier ook niet veilig voor het paparazzi geweld, en besloten we ons maar richting de uitgang te begeven in zo’n heerlijk toeristisch treintje.

Iedereen pakte dezelfde avond de trein terug naar Shanghai. Echter besloot ik een nachtje te blijven aangezien een hostel maar 7 euro was, er nog zo veel te zien was, Nanjing in de avondlichten prachtig is, en omdat ik gewoon wat meer van de lokale sfeer wilde proeven. Alles hier is goedkoper dan in Shanghai, wat erin resulteerde dat ik nogal los ging en iets te veel haarbanden, parfum, bloempotten, en andere schattige dingen aanschafte. Gelukkig had ik nog 1kg op te vullen in mijn koffer voor de terugreis naar Nederland…

De volgende ochtend werd ik heerlijk uitgerust wakker. Ik had namelijk voor het eerst in drie maanden op een normaal matras geslapen dat dikker is dan 2cm! O wat was dat genieten! Na een heerlijk ontbijtje op het dakterras van het hostel met uitzicht over Fuzimiao, begon ik aan mijn volle dagprogramma; Nanjing Museum, Confucius Temple, Jiming Temple, en een rondje langs het meer lopen naast de muur. Over de Jiming Temple ben ik zeer te spreken, en ik denk dat het wel de mooiste tempel is die ik tot nu toe hier in China heb gezien. Ook was het Nanjing museum interessant en had ik daar ’s ochtends alleen al meer dan 10.000 stappen gezet. Je kon er dus makkelijk verdwalen tussen de verschillende potten, schilderijen, digitale exposities, en zelfs een nagemaakte traditionele markt en opera.

Goed dat was het dan maar weer. Ik ga nu eens even lekker genieten van een massage. Hopelijk is het zonder happy ending, iets wat de grote vraag is aangezien ik de beschrijving en pakketten niet kan lezen (het is in pinyin) en het maar liefst vijf sterren heeft.. Alleen zeer gelukkige mensen kunnen zulke hoge cijfers geven..

Next trip: Hangzhou!

Highlights van de maand

• Versierd worden door een junior highschool student die ondertussen dacht dat ik ongeveer zijn leeftijd was. Blijkbaar heeft dat collageen drankje van twee maanden geleden nu al zijn vruchten afgeworpen..
• Heb dan eindelijk speakers aangeschaft! Het is toch niet zo’n JBL speaker geworden, maar een echte Chinese speaker met super goed geluid en het is tegelijkertijd ook nog eens een powerbank! Ideaal, want de powerbank die ik hier eerder bij Miniso aanschafte raakt vrij snel op en soms moet ik op een dag wel drie keer opladen. Ja zo veel energie vreten alle apps voor de fietsenverhuur, Baidu maps, en WeChat..
• Eind april kwamen er allerlei wereld DJ’s naar Shanghai waarbij we zoals gewoonlijk weer eens gratis entree en drank hadden. Nadat niemand met mij mee wilde naar Armin van Buuren en de keer die daarop volgde ook niemand naar Oliver Heldens (ze kenden ze geen eens; hoe dan??) besloot ik maar de stoute schoenen aan te trekken en lekker solo te gaan feesten bij Oliver Heldens. Een geweldig besluit want de hele avond heb ik heerlijk gedanst, de nodige cocktails genuttigd, en hele gezellige Ieren ontmoet met een accent waar je u tegen zegt. Er waren trouwens ook genoeg Nederlandse boeren in de zaal die een iets te hoge eigendunk hadden, wat ervoor zorgde dat ik ze maar al te graag vermeed. Iets wat haast nooit voorkomt want normaal bestook ik iemand met verhalen als ik te weten ben gekomen dat ze Nederlands kunnen praten
• In de Jiming Temple van de trap afvallen waardoor ik iets van 10 treden lager op mijn bek belandde. Die minuscule traptreden waren gewoon niet gemaakt voor mijn grote voeten. Maar geen zorgen, ik heb er alleen wat wonden aan over gehouden die de collectie aan littekens op mijn rechterbeen aan het vergezellen zijn. Het is inmiddels gewoon een traditie geworden dat ik in elk land wel een litteken oploop
• In de SkyGarden van K11 (Shanghai) een eigen feestje bouwen aangezien er toch niemand was (behalve de bewaker). Hierbij kwam de gloednieuwe speaker zeer goed van pas 😊

• Steeds meer tijdens de Chinese lessen begint duidelijk te worden. Onze lerares Lín legt alles uit in het Chinees en als wij haar vragend aankijken probeert ze het te vertalen naar het Engels. Helaas is haar Engels een beetje gebrekkig, maar gelukkig is ze vloeiend in Duits. Vandaar dan ook dat ik niet alleen maar Chinees leer, maar ook gewoon Duits. Doordat ze vrijwel alles in het Chinees uitlegt wordt je gedwongen om goed te luisteren en al haar bewegingen te lezen; een hele interessante manier om een taal te leren. In het begin snapte je er niks van en kreeg ik alleen maar hoofdpijn van al dat gepraat, maar nu snap ik vrij veel van wat ze zegt! Reageren is helaas wel nog een lastig puntje aangezien ik de tonen niet goed kan uitspreken.. Ach ik heb nog een maand om het onder de knie te krijgen

Méi yǒu wèntí ma?

p.s. zie de tabbladen foto's en video's voor meer beeldmateriaal