Beijing

Hee daar ben ik weer! Je zult mijn verhalen (en hopelijk mij ook..) vast en zeker gemist hebben, maar wees gerust; hier is weer een update! Het heeft even geduurd wegens wat omstandigheden (zoals een report schrijven van 9.000 woorden), maar daardoor heb ik wel een lekker lange update voor jullie =). Laten we bij het begin beginnen, Beijing!

20 April was het zo ver; Charlotte en ik begaven ons richting de nachttrein die ons in 15uur naar Beijing toe zou brengen. We hadden als echte studenten het zich betaamt de goedkoopste optie gekozen, waardoor we tussen de locals werden geplaatst in zo’n standaard vierpersoonszithoek. Helaas zijn de mensen in China wat kleiner, en is zo’n vierpersoonszithoek dan ook niet gemaakt voor benen langer dan 60cm.. Zoals je dan ook wel kan begrijpen was het 15uur lang genieten geblazen met een continue stroom aan krampscheuten. Maar gelukkig waren er heel veel lieve locals aan boord die ons al het comfort in de wereld gunden en ons maar fascinerend vonden. Met als gevolg dat ze ons allerlei eten aanboden en lekker tegen ons aan gingen lullen (vooral in het Chinees dus we konden alleen maar knikken en lachen). De treinrit was dankzij al deze lieve mensen dan ook goed uit te houden, en ik kon zelfs wat uurtjes slaap pakken! Nou is dit nou ook weer niet zo bijzonder, want geef mij een stoel en het vooruitzicht op meer dan 20min reistijd en ik slaap al. Slapen is trouwens wel heel moeilijk als er continu een egoïstische man zonder empathie op je hoofd zit te leunen (hij had een standing ticket en moest dus de hele nacht staan), terwijl je hem al 1000 keer hebt gezegd dat je daar niet van gediend bent.. O en hij maakte er ook nog eens van de heerlijke rochelgeluiden bij tot diep in de nacht.. Ja heerlijke man, hoop dat ik hem nooit meer zie.

De volgende dag kwamen we aan op het centraal station. Geweldig om te zien hoe al die Chinezen richting de deur sprintten omdat ze er als eerste uit wilden; met als gevolg dat sommigen er al 20min voor aankomsttijd stonden. Dit was trouwens ideaal voor mij, want de man tegenover mij deed dit ook. Waardoor ik lekker de beentjes kon strekken de laatste 20min. Ook op het station zelf was er sprake van die lekkere chaos; iedereen begaf zich als een schaap dat achterna wordt gezeten door een herdershond richting de uitgang met de meest geïmproviseerde koffers ooit. Het werd ons toen weer echt duidelijk; alleen krenterige studenten nemen deze trein, want je kan voor ongeveer 80euro ook de high speed trein nemen die je in 4,5 uur op je bestemming brengt (inclusief oplaadpunten voor dat apparaat waar niemand hier zonder kan leven; je mobiel). Niemand anders was dan ook een buitenlander, en de trein zat vol met minstens 3000 Chinezen.

Deze dag regende het verschrikkelijk hard (het Nederlandse weer is niets hiermee vergeleken, en de zon scheen ook nog eens volop bij jullie..) waardoor we besloten eerst te schuilen in het architectuur museum van Beijing, en daarna pas naar 798 Art Zone te gaan. In dit prachtige gebied met allerlei kunst, musea, en tentoonstellingen werden we nogal geïnspireerd door de manier van poseren van de Chinezen, waardoor er ware fotosessies ontstonden die bijna Instagram waardig waren. Maar eerlijk gezegd boeide het mij niet veel dat de foto’s niet het Chinese perfectionisme bevatte, waardoor ik ze gewoon lekker online gooide om iedereen eens even lekker jaloers te maken - zoals elke andere exchange student en backpacker ook doet.

Zondag was het dan eindelijk D-day #1, we gingen het pronkstuk van Beijing bewonderen; de Verboden Stad. En ik kan je eerlijk zeggen dat ik dit nogal een teleurstelling vond. Op dat moment bevond ik mij namelijk al 2 maanden in China, waardoor ik al wel wat tempels en residenties heb gezien. En de Verboden Stad was daardoor nogal saai en niet zo bijzonder. Tuurlijk is het leuk om te zien met je eigen ogen en ben ik blij dat ik er geweest ben, maar de volgende keer ga ik liever meerdere dagen naar de muur en daar hiken en overnachten. Over de muur gesproken, ze organiseren daar maandelijks een festival waarbij je lekker kan losgaan op deze prachtige locatie en er kan overnachten in een tentje. Geweldig! Hier kwamen we helaas wel iets te laat achter, waardoor we in een verkeerd weekend (voor dit dan tenminste) erheen waren gegaan. Verder was er op zondag ook tijd voor een fietstochtje door het centrum en langs de Bell tower en drum tower. En er was zelfs tijd over om naar de Tempel van de Hemel te gaan en het park eromheen te bewonderen.

Die maandag was het tijd voor D-day #2; één van de zeven wereld wonderen bewonderen! Nogal vermoeid van het vroege opstaan (6.00 is onmenselijk.) begaven we ons richting de express bus die ons in 1,5uur richting de muur bij Mutianyu zou brengen. Dit gedeelte van de muur is relatief goed bereikbaar met OV en goed beloopbaar, maar je hebt er niet het massatoerisme zoals bij Badaling. Ideaal dus! Helaas kan je op deze route wel makkelijk opgelicht worden, sinds alles in het Chinees wordt aangegeven en omgeroepen. Gelukkig kwamen wij de conducteur tegen die ons maar al te fijn kon uitleggen waar we uit moesten stappen. Helaas hadden we op dat moment niet door dat hij ons soort van een leugen aan het verkopen was zodat we na het uitstappen wel in zijn auto moesten stappen en hem moesten betalen voor het vervoer richting de muur. Dit was een tikkeltje duurder (omrekenend naar euro mag ik hier totaal niet over klagen), maar achteraf gezien het ook echt waard. De zogenaamd conducteur woonde namelijk in Mutianyu, een dorpje naast de muur met 100 inwoners, en kon ons dan ook van alles vertellen over de omgeving. Hij stopte zelfs nog even bij het tankstation zodat we hier goedkope flessen water konden kopen voor 2 kuai in plaats van 20 kuai op de muur. En geloof mij, water zouden we nodig gaan hebben deze dag want het is een nogal stevige hike en het zonnetje brak in de middag goed door. Dus na de nodige extra kilos in waterflessen ingeslagen te hebben, kon het avontuur dan echt beginnen! Op naar de kabellift!

De reis omhoog was adembenemend mooi. Je moet je even voorstellen dat je 2 maanden in China woont, en dan eindelijk voor de eerste keer bergen ziet en een uitzicht hebt over de prachtige natuur – na er maanden lang over gelezen te hebben. GE-WEL-DIG. Ik was spontaan mijn hoogtevrees verloren en had alleen maar een brede grijns op mijn gezicht. O, en de kabellift was eigenlijk gewoon een 2-persoonsskilift. Lekker wankel dus en ik was wel eventjes bang dat ik mijn schoen zou verliezen. Maar na een heldensprong uit de liftstoeltjes waren we weer op het vasteland; de muur! We hadden ondertussen wat Zuid-Afrikaanse meiden ontmoet, waarmee we gezellig de rest van de dag de vele uitzichtpunten, torens en alle andere bezienswaardigheden op de muur gingen bewonderen. Ondertussen heb ik toen ook veel geleerd over Zuid-Afrika en over hun water problemen en criminaliteit. Ik vind het nooit zo heel erg om alleen dingen te ontdekken, maar blijkbaar is Zuid-Afrika volgens de locals dus echt te gevaarlijk hiervoor; vooral voor meisjes die alleen rondlopen. Dat wordt dus maar snel een leuke jongen aan de haak slaan die in is voor een avontuur..

Vele selfies, groepsfoto’s, en rare Zuid-Afrikaanse zinnen later belde we onze geliefde conducteur op met de vraag of ie ons even op kon halen. Ideaal, we hadden onze persoonlijke taxichauffeur gevonden! Charlotte vertelde hem tussen neus en lippen door dat ze graag nog even souvenirs wilde kopen, want boven aan de berg had ze niks gevonden. Gelukkig wist de conducteur hier wel raad mee, en na een ritje van 5min stonden we opeens voor de souvenirshop van zijn broer. Keep it in the family nam hij dus wel heel erg letterlijk. Na die souvenirshop geplunderd te hebben, was het dan toch echt tijd om de muur gedag te zeggen. Na een emotioneel afscheid – wat vooral eenzijdig leek aangezien de muur niet terug praatte – bracht de conducteur ons richting de express bus.

        ​    

Eenmaal terug in Beijing hadden we een kleine inkakker, maar na onszelf herpakt te hebben besloten we het gebied rondom ons hostel te gaan ontdekken (ja na twee nachten er al geslapen te hebben..). Hier aten we de meest verrukkelijke Peking duck ooit, en je kon het zelfs in een wrap eten! Na een lekkere mango smoothie genuttigd te hebben en wat Duitse biertjes en cocktails in het hostel besloten we maar weer eens te gaan slapen. Om weer fris en fruitig te kunnen zijn voor de laatste dag. En nu denk je misschien “Anna ben je helemaal niet wezen stappen in Beijing?” en hier kan ik je helaas alleen maar in teleurstellen. Ik weet het, helemaal niks voor mij maar er was gewoon zo veel te zien overdag dat er geen tijd hiervoor was. Gelukkig is het nachtleven in Shanghai ook geweldig, en dus heb ik het inmiddels alweer ruimschoots goedgemaakt.

De dag daarop was het tijd voor D-day #3; op ontdekkingstocht naar het Olympisch dorp, de CCTV tower (Rem Koolhaas) en Chaoyang Park Plaza (Ma Yansong). De CCTV tower was een kleine teleurstelling omdat je het terrein niet eens op kon, en dat terwijl we hadden gelezen dat er een observatie platform was en zelfs een aquarium. Maar daar eenmaal aangekomen bleek dat er 2 CCTV towers zijn en wij dus bij die van Rem Koolhaas stonden, maar dit was niet degene die openbaar is voor publiek.. Gelukkig hadden we ons die ochtend al prima vermaakt in het Olympisch dorp. We hadden zowel het Vogelnest als de Icecub van binnen en buiten bewonderd. We waren zelfs op het dak van het Vogelnest beland van waaruit je een prachtig uitzicht over Noord-Beijing had! De citytrip naar Beijing sloten we af met een bezoek aan het pas geopende Chaoyang Park Plaza. Ik ga je maar niks over het ontwerp uitleggen aangezien het voor zichzelf spreekt en gewoon adembenemend mooi is. Het ontwerp heeft trouwens iets weg van Central Park, alleen is dit gebouw zo gepositioneerd dat het niet het einde van het park accentueert, maar het park juist laat doorlopen in de stad (haha heb ik je stiekem toch iets over het ontwerp verteld =P).

Alles samenvattend was Beijing echt een geweldige reis! Veel gezien en veel gelopen, maar gelukkig hadden ze daar ook een geavanceerd metro netwerk. Wel vind ik de mensen in Beijing een stuk minder aardig en fijn om mee te communiceren. Vele mannen konden alleen maar een conversatie met mijn tieten maken, en mij ondertussen vertellen dat ik zeer lang ben. Goh, dat had ik nou nog echt nooit gehoord. Zeker niet vijf keer per dag de afgelopen maanden. Na meerdere keren dong (ik begrijp) zeggen, als ze weer eens ting bu dong (ik hoor maar begrijp je niet) zeiden om met ons te spotten, hoopte ik dan ook wel dat ze de boodschap begrepen. Helaas bleef ik een laowei in hun ogen, en ben ik dan ook wel bij dat ik in Shanghai woon en dat ze mij hier tenminste in de ogen kijken =).

Oke deze blog is inmiddels nogal lang geworden. Ik zal binnen een paar dagen een nieuwe posten met daarin de rest van mijn belevenissen. Zoals onder andere Suzhou, mijn verjaardag en Disneyland Shanghai! Tot snel!

Highlights Beijing

• Een treinreis van 15uur hutjemutje zittend overleven. Misschien dat ik het nog een keer ga doen, maar dan naar Zhangjiejie of Guillin. Twijfel wel, want dat is beiden minstens 20uur en er zit toch wel een limiet aan de hoeveelheid instant noodles die ik op een dag kan eten
• Er achter komen dat ik definitief de ergste kaartenschudder ooit ben. Misschien moet ik toch maar eens een lesje nemen.
• De high speed trein terug naar Shanghai pakken en ondertussen de schrik van mijn leven krijgen toen ik zag dat we recht op een bergwand af reden. Gelukkig zat er een tunnel in de berg en leef ik dus nog
• De copy-paste cultuur kunnen bewonderen en zo kunnen vaststellen dat niet veel Chinezen hun eigen mening durven/kunnen hebben en dat dat zelfs zichtbaar is in de infrastructuur en opzet van de wijk/stad. Wel houden ze heel erg van reuzenraden, en heeft zelfs elk onbekend dorpje waar je langsrijdt er eentje.
• Vanaf de muur heerlijk omlaag rodelen met een prachtig uitzicht