Ta ma de yóuyŏngchí

Bijkomend van Linda’s 25ste verjaardag, zat ik mij vanochtend te bedenken dat het wel weer eens tijd werd voor een nieuwe blog. Maar niet voordat ik even het zwembad van Tongji onveilig had gemaakt. Jaja, na 6 weken stond ik eindelijk op met zin om te sporten. Nou daar schrok ik zelf ook een beetje van. Ik had namelijk 6 weken lang tegen iedereen gezegd dat ik echt moest gaan beginnen, maar ondertussen was ik te pussy voor de duizenden burpees bij fitclub en ging 8.00 melden in het zwembad - zodat je nog een beetje normaal baantjes kan trekken - mij ook net iets te blij. Dit laatste vooral omdat ik eigenlijk geen normaal ritme meer heb en het een wonder is als ik voor 10.00 wakker word, en laat staan mijn bed uit stap. Ik maakte mijzelf dan ook maar wijs dat al die duizenden voetstappen die gezet werden tijdens de vele stadswandelingen en in de musea mij wel fit zouden houden.. Maar vandaag was het dan zo ver, en ook nog eens een full body work-out! Nou trots als een pauw begaf ik mij richting het zwembad. Daar aangekomen werd mijn positieve bui snel negatief want het Chinese vrouwtje achter de balie begon zonder reden tegen mij te schreeuwen (en natuurlijk in het Chinees). Nou ik had een lichtelijke kater dus dat nam ik haar nou niet echt in dank af.. Het enige wat ik kon denken was “Ta ma de!”, een heerlijk scheldwoord dat ik de nacht ervoor geleerd had van Pepe (een supertoffe Chinese vrouw met 2 art studio’s die lekker veel schijt heeft aan de rest en haar eigen dromen volgt in plaats van iets te doen met haar universitaire diploma). Maar na een medische check, en wat kuai voor een heuse badmuts, hield het vrouwtje op met schreeuwen en mocht ik eindelijk echt het zwembad betreden. Nou daar lag ik dan als de attractie van de dag in het zwembad. Er werden gelukkig nog net geen foto’s gemaakt, maar aangestaard werd ik natuurlijk wel. Wat baantjes en lamme armen later was het wel weer genoeg geweest. Op naar een traktatie: een mango juice! What else.. Ik heb dit tentje vorige week op de campus ontdekt (ja na 5 weken, zo groot en een doolhof is het hier) en sindsdien ben ik er niet weg te slaan.

Verder heb ik deze week weer meerdere musea bezocht, waaronder het Himalaya museum. Nou dat was eigenlijk een bliksembezoek, want we waren zonder tickets naar binnen gegaan – nergens stonden prijzen of dat je een ticket moest kopen -, maar toen werden we opeens teruggefloten. Bleek dat we 180RMB mochten gaan betalen voor een paar standbeelden. We wisten niet hoe snel we weg moesten rennen. Een ander museum daarentegen, de Shanghai Urban Planning Exhibition, mocht definitief al dat geld hebben. Ik was weer in dit museum te vinden - na één hele maand - omdat de professor (die coole met een eigen mening van Urban Transportation) mij had uitgenodigd voor een conferentie over Shanghai’s Masterplan en de integratie van autonome voertuigen. Nou daar zat ik dan op een zaterdag van 9.00 tot 17.00 braaf in de conferentiezaal van de Urban Planning Exhibition Centre. Jazeker, het label nerd en ijverige student verdien ik nu wel. De anderen verklaarden mij voor gek, maar ik ging heel lekker op deze conferentie. Hoge piefen uit heel China, Frankrijk, Zweden en Nederland waren aanwezig om meer over het onderwerp te weten te komen en uit te wisselen. Kortom een hele interessante dag waarbij ik zelfs weer voor het eerst in 4 weken Nederlands heb kunnen praten met één van de sprekers. Dit ging eerlijk gezegd niet meer zo soepel en ik betrapte mijzelf op nogal wat grammaticale fouten. Ja dat wordt nog wat straks als ik terug ben..

Verder is dit weekend de F1 van China op het circuit van Shanghai. Nou leek het mij wel leuk om dit eens mee te maken, maar toen ik erachter kwam dat de prijzen van zulke evenementen nogal prijzig waren - en dat je dan ook nog eens op een poepveldje zonder goed zicht geplaatst zou worden – hield ik dit maar even voor gezien. Des temeer tickets voor anderen he.. Gelukkig waren er ook genoeg andere F1 evenementen waarbij je aan kon sluiten. Bij eentje kreeg iedereen (de internationalen) zelfs gratis Tommy Hilfiger truien die gesigneerd waren met graffiti door Lewis Hamilton. Jup, me jealous want deze keer had ik besloten om het over te slaan en wel naar Chinese les te gaan..

Ook is het Cherry Blossom season officieel ten einde gekomen. Hier op de Siping campus van Tongji hebben we de Cherry Blossom road, en 1x per jaar staan alle bomen vol in de bloei. En iets waar ik inmiddels wel achter gekomen ben is dat ze hier van bloemen houden, en dus trekken ze allen in deze periode naar de vele parken en de gerenommeerde Cherry Blossom road. Om bij Chinese les te komen moet ik altijd deze weg bewandelen, en dit betekende dat we iets van twee weken lang 5min extra looptijd moesten berekenen. Want snel door de menigte gaan vergt nogal wat talent – zonder gevraagd te worden met ze op de foto te willen gaan. Na deze periode voel ik mij dan ook een echte beroemdheid en ben ik digitaal welverspreid te vinden in vele fotoalbums. Goals.

Een ander uitstapje deze week was richting Xitang, een watertown net zoals Zhujiajiao alleen dan veel minder toeristisch. De reis erheen was wel een kleine uitdaging aangezien we voor het eerst sinds aankomst een bus moesten pakken vanaf een immens groot busstation met alleen maar Chinese wegwijzing. Gelukkig hadden we Lindy en Vivian bij ons die ons er goed doorheen hadden geloodst met hun Chinees skills. Ook hadden de bussen een stukje meer beenruimte dan de privé bus waarin we zaten richting Zhujiajiao, geweldig! Eenmaal aangekomen in Xitang hebben we de vele straten, bruggen, tempel, parken en winkels uitvoerig bekeken. Deze watertown is beslist anders dan Zhujiajiao – in opzet en uitstraling - en daarom dan ook zeker de moeite waard om heen te gaan als je iets langer dan een middag de tijd hebt! Een andere attractie dat zeker de moeite waard is om te bezoeken is de Longhua tempel. Daar aan gekomen waren we eerst een beetje teleurgesteld, want we dachten dat het maar één gebouw was en konden er niet naar binnen.. Maar na wat verder dan onze neus gekeken te hebben, kwamen we erachter dat er zich nog een groot gedeelte aan de andere kant van een muur bevond. 10 kuai (nog geen eens 2 euro..) later konden we alle gouden boeddha’s en bidrituelen zien.

Deze week had ik natuurlijk ook nog een excursie met Urban Housing Forms. Afgelopen donderdag stond een bezoek aan een Luxe gated community gepland. En dan ook echt luxe met de hoofdletter L want één appartement van 275m2 koste gemiddeld 4,4miljoen euro. Maar dan heb je wel een gedeeld binnen- en buitenzwembad, yogazaal, gym, binnen en buiten basketbalveld, en als kers op de taart een parcours waarop je je hond rondjes kan laten rennen en trainen voor die afgrijselijke hondenshows. Overigens had je tijdens je verblijf in het appartement totaal niet door dat het 275m2 was, en voelde het zelfs heel klein en benauwd aan. Iets met een excessief gebruik van goud en versieringen.. Zelf zou ik het appartement niet kopen met mijn zuurverdiende centen van de AH en op de TU/e, maarja ik heb dan ook momenteel nog (morgen kan alles anders zijn) niet genoeg geld op mijn studentenrekening hiervoor.

En om nog even terug te gaan naar waarom ik vanochtend opeens zo fit en vol leven opstond en zelfs wilde sporten: ik had de nacht ervoor tijdens Linda’s verjaardag de tijd van mijn leven gehad op onder andere een rooftop met een mooi uitzicht op de Bund. Tja dan ga je ook gewoon iets te gelukkig slapen blijkt maar weer.

Highlights van de week

• Na meer dan een maand heb ik het dan eindelijk mogen aanschouwen: The Bund by night inclusief de lichten (ik was er steeds na 22.00 en dan wordt het licht uitgeschakeld). Dit houdt in massatoerisme op een klein stukje boulevard, want iedereen wil 1000 foto’s maken van de Pearl Tower, Bottleopener, en Shanghai Financial Tower. Ja ook ik. Deze dag was het ook nog eens super helder (normaal is er wel wat smog en kan je niet de gehele Shanghai Financial Tower zien) dus dat maakte het uitzicht helemaal de moeite - en het ergeren aan de langzaam lopende toeristen uit heel China want het was het Qingming festival - waard.
• Alle broodjes in alle kantines uitgeprobeerd waarna ik een zeer hoogstaande selectie heb gemaakt. Voor advies over de broodjes kan men dan ook gerust ondergetekende contacteren.
• Op één van de vele zonnige dagen één van de vele parken binnen lopen en erachter komen dat de parken hier niet de parken zijn zoals wij ze in Nederland kennen. Het is eerder een combi van een recreatief park, attractiepark, en dierentuin. Ja echt waar, op een eiland in het Heping park bevinden zich gewoon apen, kippen, en vele andere dieren. De parken zijn dan ook een ideale plek om te komen voor ontspanning, frisse lucht, en om eigenlijk gewoon te ontsnappen aan de immense gebouwen en drukte.
• Een Westers toetje bestellen en laten bezorgen voor “slechts” 32 kuai. Helaas was het toetje nog geen 3 bij 3 cm, was het niet te vreten, en is 32 kuai meer dan 4 euro.. JA, een bedrag waarvan je hier meerdere dagen kan eten. Tja, iets met gewoon van je luie reet af komen en zelf richting de winkel (100m hier vandaan) lopen

En zoals de echte vloggers altijd zeggen: vergeet niet het duimpje omhoog te klikken en je te abonneren zodat je in het vervolg niets mist.

  ​